Калі выпесьціш першы радок, –
пасталее радок апошні.
Белы бусел над мжыстаю пожняй –
вось паэзіі вусьце й выток.
Калі выплецеш першы радок, –
спавіецца радок астатні,
пазасьветавы зробіцца хатнім –
і Гасподзь моўчкі прыйдзе на ток...
Калі вылашчыш першы радок, –
узмужнее радок сагрэты.
Як ля ўлоньня – паблізу мэты,
і па сьпіне бяжыць халадок...
Калі выплачаш першы радок,
калі выпусьціш і... адпусьціш, –
не забудзе паэзія вусьце,
не падманецца, быццам зрок.
Калі выплаціш першы радок, –
то спазнаеш радок адвечны,
што, як час і жыцьцё, хуткацечны,
хуткаплынны цяпельны дымок.
Калі вымаліш першы радок,
калі выпаліш, ды ня спаліш, –
узьляціць аблілеена памяць
на ваду, на зямлю, дзе Бог.
Калі выбеліш першы радок, –
памудрэе радок апошні.
I на трызьне твой келіх парожні,
і па горле – лязовы глыток!..
7.XI.2003.
|
|
